Αγαπητοί φοιτητές,
Τριάντα τρία και πλέον χρόνια ζωής ανάμεσά σας ,συνιστούν ισχυρούς δεσμούς αγάπης, αφομοίωσης και ίσως και εξάρτησης.
Νεαρή πτυχιούχος με όνειρα και αισιοδοξία , μεράκι και ανιδιοτέλεια ξεκίνησα και διέθεσα ό,τι καλύτερο για να αποδώσω τα μέγιστα των δυνατοτήτων μου και να φανώ χρήσιμη σ εσάς και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που υπηρέτησα.
Ο αγώνας υπήρξε καθημερινός , συνεχής και η συνέπεια υπήρξε πρώτιστο καθήκον, με δεδομένο μοχλό την αγάπη και την ευθύνη για το λειτούργημα της θέσης μου.
Πιστεύω ότι πέρα από την εξειδικευμένη και ποιοτική παροχή γνώσεων όφειλα απέναντι σε νέους που αγωνίζονται για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, να σταθώ επάξια σεβόμενη εσάς αλλά και τους αγώνες και τις ελπίδες όσων σας στηρίζουν στις σπουδές σας( είτε είναι οι οικογένειές σας είτε είστε εσείς οι ίδιοι που εργάζεσθε και σπουδάζετε ταυτόχρονα και που μας εμπιστευθήκατε και θυσιαστικά επενδύσατε ελπίδες για το μέλλον, είτε είναι όποιο άλλο πρόσωπο).
Σας βεβαιώ ότι όλα αυτά τα χρόνια πριν από τους προϊστάμενούς μου, εγώ η ίδια υπό το βάρος της ευθύνης που αισθανόμουν, έλεγχα πάντα και επιτηρούσα την απόδοσή μου αδιάλειπτα, μπροστά στον πίνακα, τιμώντας όχι μόνο εσάς και τους δικούς σας αλλά και την ίδια την πολιτεία που σας εμπιστεύθηκε – και σ΄ εμένα – ως ελάχιστο μέλος στο όλο πρόγραμμα των σπουδών σας.
Με πεποίθηση ότι ο δάσκαλος δεν διδάσκει μόνο τα αντικείμενα που αναλαμβάνει δίνοντας ξερή γνώση επιστήμης αλλά μέσα από αυτά μεταφέρει μηνύματα ήθους, στάσης ζωής, αρχών, πολιτισμού και παιδαγωγεί έτσι έμμεσα , προσπάθησα να πορευτώ προσεκτικά μη λησμονώντας σαν Ελληνίδα τον Πλατωνικό Ιδεαλισμό, την Αριστοτελική Ηθική , το Σωκρατικό Αντικειμενισμό αλλά και την αγάπη για την Παιδεία, τις Επιστήμες, τον Ανθρωπισμό και το σεβασμό στην Ελληνική γλώσσα των Τριών Ιεραρχών .
Οι τρεις και πλέον δεκαετίες στην επαγγελματική μου αυτή ζωή αποτέλεσαν Σχολείο και για μένα που μέσα από εσάς- τους φοιτητές μου – διδάχθηκα, καλλιεργήθηκα , εισέπραξα απέραντη αγάπη , ευαισθητοποιήθηκα αλλά και κρίθηκα.
Το πηγαίο χιούμορ της νεότητας , η ζωντάνια σας και η αποδοχή, με βοηθούσαν να προχωρήσω στις δυσκολίες.
Υπήρξε μεγάλη δωρεά στη ζωή μου, το να βλέπω καθημερινά νέα παιδιά σε όλες τις εκφράσεις της ζωής , χαράς και δυσκολιών που μέσα από τη φιλική συνύπαρξη έπαιρναν γνώση αλλά και μου έδιναν μια άλλη διάσταση προβληματισμού, οπτικής αλλά και θετική ενέργεια από τη νιότη τους και καλοπροαίρετη διάθεση.
Σίγουρα το κενό της έλλειψης βιολογικών μου παιδιών ήρθε να το αναπληρώσει όλη αυτή η φοιτητική ακαδημαϊκή κοινότητα πλουσιοπάροχα και οι λεκτικές ευχαριστίες είναι πενιχρές μη μπορώντας να αποδώσουν το πραγματικό ισοζύγιο αυτής της εύφορης ακαδημαϊκής οικογένειας που μου προσφέρατε.
Στο μακροχρόνιο αυτό οδοιπορικό υπήρξαν και πολλές δυσκολίες.
Οι χαρακτήρες ποικίλουν και ο αγώνας υπερσκέλισης παγίδων υπήρξε συνεχής και όχι πάντα επιτυχής. Όλα όμως μαζί, θετικά και αρνητικά άφησαν το χρόνο να φέρει την ωρίμανση, σφυρηλατώντας τη δική μου αρχική νεότητα.
Σήμερα, με ανάμεικτα συναισθήματα, θεωρώ χρέος μου να μη φύγω από κοντά σας σιωπηρά αλλά σφίγγοντας το χέρι στον κάθε φοιτητή και φοιτήτρια προσωπικά, όπως και σε κάθε καλό συνεργάτη, ευχόμενη πάντα να αγωνίζεστε διδασκόμενοι και ωφελούμενοι από τα θετικά και από τα αρνητικά, αφού όλα μαζί αναπτύσσουν το πρόσωπο και οδηγούν στην πνευματική καλλιέργεια
Συνεχίστε σ όλη τη ζωή σας την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό των γνώσεων .
Θα έχω πάντα μια ανοιχτή πόρτα για όσους με χρειαστούν αφού υπήρξατε τα παιδιά μου, όχι μόνο πνευματικά αλλά και καρδιακά.
Να γνωρίζετε και ν αγαπάτε αυτό που κάνετε.
Να εργασθείτε τίμια και με αξίες για μια καλύτερη κοινωνία από αυτή που εμείς σας παραδίδουμε.
Να μην απογοητεύεστε αλλά να αγωνίζεστε πάντα.
Μη φοβηθείτε τη ζωή, κάντε όνειρα , βάλτε στόχους και μη συμβιβάζεστε.
Μην αφήσετε τα εμπόδια να σας αποπροσανατολίσουν, αλλά χειριστείτε εσείς το τιμόνι του ταξιδιού σας χρησιμοποιώντας ακόμη και τις αστοχίες θετικά ως πολύτιμες εμπειρίες.
Έχετε μέσα σας πάντα ως πρώτιστο καθήκον την διαρκή προσφορά στο συνάνθρωπο, μη ενστερνούμενοι την σημερινή παρανοικότητα.
Ακρογωνιαίος λίθος της δικής σας κοινωνίας ας είναι η νομιμότητα και ο πολιτισμός.
Κάντε οικογένεια και προχωρήστε μπροστά προσφέροντας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Να έχετε πάντα στο ερώτημα: « ΤΙ ΘΕΛΩ;» τους στίχους του εθνικού μας ποιητή Δροσίνη στη σκέψη: «Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδενδρο
μα όσο ανεβαίνω μόνος ν ανεβαίνω
Δε θέλω του γιαλού το λαμποφέγγισμα
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι»
Αγαπημένα μου παιδιά
Αυτή τη χρονιά η εκπαιδευτική μου ζωή τελείωσε κι όπως λέει ο Τάσος Λειβαδίτης:
«Ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγη περισσότερη συμπόνια
κι ας την κάνουμε πραγματική!
Κι ας δούμε πως μέσα σε κάθε ζωή υπάρχει πάντα κάτι πιο βαθύ από τον εαυτό της : είναι η ζωή των άλλων!»
Παιδιά μου : Σας αποχαιρετώ σε μια σκληρή κοινωνία.
Με το Θεό αρωγό σας εύχομαι πάντα μπροστά.!
Με όλη μου την αγάπη: Καλό Πτυχίο, Καλή Σταδιοδρομία και Καλή Τύχη !
Βασιλική Λ. Σουμελίδου
Επίκουρος καθηγητής
ΤΜΗΜΑ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ &
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
ΣΤΕΦ ΤΕΙ ΔΜ